ALMÁRTAGA I, ‘especie de cabezada que se ponía a los caballos para tenerlos asidos cuando el jinete se apeaba’, de una palabra hispanoár. *márta⺆a íd., derivada de rátta⺆ ‘trabar’ (ár. clás. ráta⺆ o Ȑárta⺆ ‘pacer libremente un animal en un prado lozano’).
1.ª doc.: almártiga, 1573; almártaga, 1680.
DERIV.
Almartigón ‘almártaga tosca para atar las bestias al pesebre’ [ya Acad. 1884].